30 kwietnia obchodzimy Dzień Sprzeciwu Wobec Bicia Dzieci. To dzień, który ma ogromne znaczenie i ogromną wartość. Próbuje pokazać, że obowiązkiem każdego z nas jest reagowanie na przemoc wobec dzieci, której jesteśmy świadkami. Dziecko, które jest ofiarą przemocy ma ograniczone możliwości, nie może się samo obronić. Przemoc jest dla dziecka bardzo trudnym i bolesnym przeżyciem, rzutującym na jego przyszłość, dorosłe życie oraz na budowanie relacji z innymi. Pomimo dużej świadomości społeczeństwa, nadal znajdują się osoby, które uważają, że klaps to nie przemoc, a wychowanie dziecka bez bicia jest niemożliwe. Staje się to przyczyną, że ludzie dają milczącą zgodę na takie zachowania, które są niedopuszczalne. Danie przyzwolenie na tego typu zachowanie, często sprawia, że rodzice, którzy są sprawcami przemocy czują się usprawiedliwieni, bezkarni. Dziecko, które doświadcza przemocy czuje wstyd, strach oraz poczucie winy. Daje sobie często wmówić, że ono jest winne. Wstydzi się mówić o tym, a tym bardziej prosić o pomoc. Z biegiem czasu izoluje się od rówieśników i innych ludzi. Krzywdzone dziecko, często może reagować agresją, z powodu frustracji i napięcia, z którym nie radzi sobie w inny sposób. Doświadczając przemocy cierpi też z powodu niskiej samooceny. Może szukać odskoczni w alkoholu lub innych używkach a także w skrajnych przypadkach mogą pojawić się próby samobójcze. To na nas jako dorosłych ciąży obowiązek uświadamiania dzieciom, że wszelkie zachowania przemocowe są niedopuszczalne. To sprawca przemocy jest winny, nie dziecko. Po czym poznać, że dziecko doświadcza przemocy? Nie ma listy symptomów, które jasno wskazywałyby na doświadczanie przemocy przez dziecko. Zaniepokoić powinny nas obrażenia ciała, ślady po poparzeniach, jak również po siniakach, zwłaszcza ślady na brzuchu. Dziecko często skarży się na bóle brzucha, które nie są wywołane chorobą somatyczną. Ma problemy ze snem, dokonuje samookaleczeń, jest wycofane. Nasz niepokój powinny wzbudzić również częste hospitalizacje. Jak reagować gdy jesteś świadkiem? Nie zamykaj oczu, nie bądź obojętny. Może często wystarczyć nawiązanie kontaktu wzrokowego i danie do zrozumienia, że widzisz to co dzieje się wokół Ciebie. Dajesz sygnał, że obserwujesz zachowanie i nie jest Ci ono obojętne. Można nawiązać rozmowę, aby skupić uwagę sprawcy na sobie i odciągnąć ją od dziecka. Warto też zaproponować konkretne rozwiązanie sytuacji. Polecić książki i artykuły na temat wychowania dzieci bez przemocy. Poinformować o możliwości skorzystania z poradni psychologicznej. Często rodzice biją dzieci, ponieważ nie radzą sobie z presją, z emocjami lub gdy nie znają innych metod wychowawczych. W niektórych przypadkach proste wskazówki, mogą okazać się trafne i przydatne. Jeśli rodzic odrzuci propozycję wsparcia, możesz zareagować w inny sposób, zgłaszając swoje obawy oraz sytuację, która wzbudza niepokój na numer alarmowy 112, całodobowy telefon zaufania dla dzieci i młodzieży 116 111, Dziecięcy Telefon Zaufania Rzecznika Praw Dziecka 800 12 12 12 lub powiedz zaufanej osobie np. psycholog, wychowawca, pedagog szkolny. Nie bądź obojętny reaguj. Dziecko jest bezbronne, słabe, samo nie poradzi sobie z silniejszym.
„Dziecko ma prawo być sobą. Ma prawo do popełniania błędów. Ma prawo do własnego zdania. Ma prawo do szacunku. Nie ma dzieci- są ludzie.”
Autorka: Joanna Misina
